อะไรก้อไม่รู้
ความนิยม 1เข้าชม/อ่าน 782 ครั้ง2011-9-21 19:19
..........วันนี้ผมมาโรงเรียนแต่เช้าเลยวันนี้เป็นวั น “วาเลนไทน์”
ผมนั่งข้างฟ้า ตลอดทั้งวันมีผู้ชายเอากุหลาบมาให้เธอนับดอกไม่ถ้วนเ ลย แต่ผมก็ยิ้มและก็แสดงความยินดีกับเธอ
++หลังจากที่โรงเรียนเลิก.....ผมก็มาทำความสะอาดห้อง เพราะวันนี้เป็นเวรประจำวันของผม
ฟ้าเธอก็นั่งรอผมอยู่หลังห้อง เธอนั่งเด็ดกลีบกุหลาบเล่น
ดูเธอจะไม่เสียดายดอกกุหลาบเหล่านั้นเลย หลังจากที่ผมทำความสะอาดเสร็จ
++เวลาในตอนนั้นมันก็เย็นมากแล้ว ผมจึงออกไปล้างไม้ล้างมือแล้วก็ปิดห้อง ..ฟ้าเธอก็ชวนผมกลับ
++ขณะที่เธอกำลังเดินผมก็คิดอยู่นานจนในที่สุดผมก็แข ็งใจเรียกเธอ
“ฟ้าเดี๋ยวก่อน” เธอหันมาหาผมแล้วยิ้ม “มีอะไรหรอแบ๊งค์”
++ผมเปิดกระเป๋าสะพายของผมแล้วค้นหาสิ่งที่อยู่ข้างใ นนั้น
มันถูกห่อไว้อย่างทนุถนอม
มันคือดอกทิวลิปส์สีขาวที่ผมเตรียมมาให้เธอตั้งแต่เช ้า
แต่ผมไม่กล้าที่จะให้เธอ
ถึงมันจะดูเฉาลงไปบ้าง แต่ก็ยังคงงดงามอยู่ ........
++ผมค่อยๆคลี่กระดาษที่ห่อมันอยู่แล้วก็ยื่นให้ฟ้า “อ๊ะ แบ๊งค์ให้” ตอนนั้นใจผมเต้นตุ๊บตั๊บเลย
เธอดีใจมากที่ผมให้เธอ เธอค่อยๆหยิบจากมือผมไป ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่ผม
“สวยจังเลย…. รู้มั๊ย ทั้งวัน ฟ้ารอดอกไม้จากแบ๊งค์คนเดียวเลย”
++เธอพูดจบก็เอากุหลาบหลายดอกที่ เพื่อนๆเธอให้
เธอเอากุหลาบทั้งหมดทิ้งลงถังขยะทันที เหลือแต่เพียงทิวลิปส์ที่ผมให้เธอ
++มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมมีความสำคัญสำหรับเธอมากเลย .........
++เธอรีบเดินมาขวางทางไม่ให้ผมเดินต่อ....
เธอจ้องตาผมแววตาของเธอมันทำให้ผมเขินแบบที่ไม่เคยเป ็นมาก่อน
++ใจของผมเต้น ราว 150 ครั้ง ต่อนาทีได้มั๊ง...
เธอยิ้มแบบหน้าแดง ดูแล้วน่ารักมาก แล้วพูดกับผม
“เอ๊ะ….เอ๊ะ….เอ๊ะ แบ๊งค์ให้ฟ้าทำไมน๊า…บอกมาซะดีดี ....รู้นะว่าคิดอะไรอยู่…รู้น๊ะ…รู้น๊ะ”
++ ผมรีบหลบสายตาเธอด้วยความเขิน ..แต่เธอก็ยังเดินอ้อมมาจ้องหน้าผม แล้วก็ถามอีก...
++ ผมหลบหน้าเธอไปเรื่อยๆ ...จนในที่สุดผมก็ต้องจนมุม เพราะทุกครั้งที่เธอเริ่มจะจับได้ว่าผมชอบเธอ
เธอจะชอบถามผมแบบนี้ทุกครั้งไป แต่ผมก็มักจะหาข้อแก้ตัวทุกครั้ง
++ผมคิดด้วยความเขินอยู่นานว่าจะแก้ตัวว่ายังไงดี “คือ…คือ อ้อใช่!
ก็วันนี้วันวาเลนไทน์ไง แบ๊งค์ ก็อยากจะให้อะไรฟ้าบ้าง”
++เธอหัวเราะในคำตอบของผม “แล้วทำไมถึงอยากจะให้ฟ้าหละจ๊ะ….ตอบให้ตรงประเด็นสิ ”
++ผมชักจะจนมุม เลยต้องวกไปคำตอบที่ผมมักจะใช้อยู่เสมอ “ก็…ก็
ฟ้าเป็นเพื่อนแบ๊งค์ไง”
“นั่นไง…ว่าแล้วเชียว ชอบวนมาจบคำว่าเพื่อนอยู่เรื่อยเลยแบ๊งค์หนะจะตอบแบบ อื่นบ้างไม่ได้หรือไง”
“อ้าว..ก็ถ้าไม่ให้พูดว่าเพื่อนจะให้พูดว่าไงหละ…ฟ้า ก็” เธอจ้องตาผมอยู่นาน
”อ๊ะ…ถ้าแบ๊งค์บอกว่าคิดกับฟ้าแค่เพื่อน แล้วในห้องเราก็มีกันตั้ง
50 กว่าคน ไม่เห็นว่าจะได้ดอกไม้จากแบ๊งค์ บ้างเลย….เนอะ”
++ดูเหมือนผมจะแก้ตัวไม่ขึ้นเลยสำหรับคำพูดของเธอ ฟ้าเธอมักจะต้อนผมจน จนมุมเสมอ
และพยายามให้ผมยอมรับให้ได้เลยทีเดียว ผมไม่รู้จะตอบเธอว่าไง
++ผมเลยชี้ไปที่ป้ายรถเมล์ “ฟ้า ฟ้า รถมาแล้วรีบไปกันดีกว่า”
“เดี๋ยวก่อนซี้…มาตอบก่อน”
ผมรีบวิ่งขึ้นทันที .....ตลอดทางบนรถเธอยิ้มและก็จ้องหน้าผมไม่กระพริบตา เลย
++การเอาทิวลิปส์ให้เธอในวันนั้นทำให้ฟ้าเธอดูมีความ สุขมาก
ผมรู้มาตั้งนานแล้วว่าเธอชอบทิวลิปส์สีขาวเพราะเธอเค ยบอกกับผม
ว่าเธออยากที่จะมีทุ่งทิวลิปส์เป็นของตัวเอง....
++และผมก็เชื่อแน่ว่าสักวันหนึ่งเธอจะต้องมีทุ่งทิวล ิปส์ที่เธอฝันถึงได้อย่างแน่นอน
.......เวลาในมัธยมต้นดูเหมือนว่ามันจะผ่านไปอย่างรว ดเร็วเหลือเกิน
++วันนี้พวกผมสอบเป็นวันสุดท้ายของชั้น ม.3 แล้ว .....
วันนี้หลังจากที่สอบเสร็จผมก็ชวนเธอไปที่สะพานแห่งเด ิม
++วันนี้ผมอยากจะใช้เวลาอยู่กับเธอให้นานที่สุด
เพราะพรุ่งนี้โรงเรียนของเราก็จะปิดภาคเรียนแล้ว
ผมจะไม่ได้เห็นหน้าฟ้าไปอีกนานเลยทีเดียว........... .............
++ผมแวะซื้อไอศกรีมรสสตอเบอรี่ให้เธอเหมือนเช่นเคย เธอยืนมองท้องฟ้าอยู่นาน
วันนี้ท้องฟ้าดูมีเมฆมากทำให้ไม่ค่อยเห็นดาวเอาซะเลย ฟ้าเธอหันมาพูดกับผม
“ว๊า.. วันนี้ไม่มีดาวเลย จะไม่ได้มาอีกตั้งนาน ไม่โรเมนติกเลยเนอะ”
++ผมแอบหัวเราะในสิ่งที่เเธอพูด ท้องฟ้ามันก็เป็นท้องฟ้า
ไม่รู้ว่าเธออยากจะให้มันโรแมนติกอะไรนักหนา...
++ ผมเหลือบไปเห็นไดอะรี่ ...ที่ฟ้าเธอถือไว้แนบอก ไดอะรี่เล่มนี้ผมเห็นเธอพกติดตัวตลอดเวลา
ดูเธอจะหวงมันมาก ผมว่าจะถามเธอหลายครั้งแล้วว่าในนั้นมันคืออะไร
++แต่ผมก็ไม่เคยถามเธอสักที ผมจึงค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบในขณะที่ฟ้ากำลังเผลอ
เธอไม่รู้ตัวเลยว่าไดอะรี่ของเธออยู่ในมือผมแล้ว
++ ผมเปิดไดอะรี่อย่างเบามือ ...แต่ฟ้าเธอรู้ตัวเสียก่อน เธอเอามือมาปิดไดอะรี่แล้วเธอก็ดึงของเธอคืน
“เอาไว้ถ้าฟ้าเขียนเสร็จสมบูรณ์ ฟ้าจะให้แบ๊งค์ดูเป็นคนแรก”
++แล้วเธอก็ยิ้มให้ผม ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจที่ฟ้าเธอพูดเท่าไหร่......
คำว่าเสร็จสมบูรณ์ของฟ้านี่ มันเป็นยังไงกันแน่นะ
++ก็มันเป็นไดอะรี่หนิมันจะเสร็จสมบูรณ์ได้ยังไง แต่ผมก็ไม่สนใจ
เธอบอกว่าจะให้ผมดู วันหนึ่งผมก็คงได้ดูเพราะฟ้าเธอไม่เคยโกหกผม
++ผมก็เลยแหงนหน้าดูดาวต่อ ผมยืนมองดาวเป็นเพื่อนเธอจนดึก
++ทั้งที่เราต่างคนต่างก็เงียบ แต่ผมกลับรู้สึกว่าเธอกำลังพูดอยู่กับผมตลอดเวลา
++ไม่รู้สิ การที่ผมได้อยู่กับเธอสองต่อสองมันทำให้ผมรู้สึกดีดี เยอะเลย.......
++จากวันนั้นโรงเรียนก็ปิดภาคเรียน ผมไม่ได้เห็นหน้าฟ้าอีกนานเลยทีเดียว.....
++แต่วันไหนที่ผมคิดถึงเธอจนทนไม่ไหวจริงจริง ผมก็มักจะนั่งรถเมล์ผ่านไปหน้าบ้านเธอ
++ ฟ้าเธอก็ไม่เคยอยู่บ้านสักที แต่ก็เอาเหอะถึงไม่เห็นหน้าเห็นแค่หลังคาบ้านก็ยังดี
ผมเฝ้าแต่นับวันที่ผมจะได้เห็นหน้าเธอวันแล้ววันเล่า ...ผมได้เห็นฟ้าอีกทีก็วันสอบเลือกสายโน่นแหนะ..
++ ผมมาตั้งแต่เช้าเลย นายเรื่องสอบยังผมไม่กังวลสักนิด
แต่ที่รีบมาก็เพราะอยากจะมาเห็นหน้าฟ้า .....
++แล้วผมก็เห็นเธอ เธอยิ้มให้ผม ใจผมอยากจะเข้าไปคุยกับเธอมาก
แต่อาจารย์ก็สั่งให้ทุกคนนั่งลงเพื่อเตรียมตัวที่จะส อบ ...
.....หลังจากวันนั้นก่อนที่อาจารย์จะติดป้ายประกาศชื ่อนักเรียนว่าจะได้อยู่สายไหน ห้องไหน
++ ผมไปขอดูผลกับอาจารย์ที่ปรึกษาของผมก่อน
ชื่อผมกับฟ้าเราได้อยู่คนละห้อง กันเลย ฟ้าเธอหัวอ่อนได้อยู่สาย ศิลป์-ภาษา
ส่วนผมได้อยู่สาย วิทย์-คณิต คะแนนนี้นำโด่งเลย
++ผมเห็นอย่างนั้นเลยขออาจารย์ย้ายไปอยู่ สายศิลป์-ภาษา ทันที
ทีแรกอาจารย์ก็ไม่อยากให้ผมเปลี่ยนห้องอาจารย์บอกว่า คนหัวไวอย่างผม เรียนสาย วิทย์-คณิต
จะไปได้ไกลเลย แต่ผมก็ไม่ฟัง ขอร้องอาจารย์ด้วยเหตุผล นานัปการ
++จนในที่สุดอาจารย์ก็ย้ายชื่อผมไปห้องเดียวกันกับฟ้ าเลยครับ
ผมดีใจมากที่ผมจะได้ใกล้ชิดเธออีกตั้ง 3 ปี........
ก็ตลอดเวลาที่ผมได้รู้จักเธอมันกลายเป็นความผูกพันที ่ฝังลึกอยู่ในใจผม มันคงยากที่ผมจะละสายตาจากเธอได้
++วันที่ผมรอก็มาถึง ฟ้าเธอดีใจมากที่เห็นผมได้อยู่ห้องเดียวกับเธอ
แต่เธอก็แปลกใจอยู่เหมือนกันว่าคนอย่างผมทำไมถึงได้อ ยู่สาย ศิลป์-ภาษา
++ฟ้าเธอดูเป็นสาวขึ้น สวยขึ้น ...แต่นิสัยก็ยังคงเป็นฟ้าเหมือนเดิมเด็กผู้หญิงที่น ่ารัก ขี้เล่น
และก็ชอบที่จะให้ผมเอาใจอยู่เสมอ เธอมักจะให้ผมชอบอะไรที่เหมือนเหมือนกับเธอ
++เวลากินข้าวอาหารก็ต้องเหมือนกัน ถ้าข้าวจานไหนเยอะกว่ากัน
เธอก็ต้องเอามาแบ่งให้เท่ากันทั้ง 2 จานถึงจะกินได้
น้ำที่ดื่มก็ต้องเหมือนกันโดยมากจะเป็นน้ำส้ม ...ปากกายังต้องเป็นยี่ห้อเดียวกันเลย
และก็อีกหลายต่อหลายอย่างที่เธอมักจะสรรหามา... แม้แต่รองเท้า
เธอยังเคยเปลี่ยนกันใส่กับผมเลย ถึงผมจะอายเพื่อนก็เหอะ แต่ผมก็ไม่เคยขัดใจเธอ
++เธอว่าไง ....ผมก็ว่างั้น ความสุขเล็กเล็กน้อยน้อยที่เกิดขึ้นในใจผมทุกวัน
จึงทำให้ผมรู้สึกห่วงใยเธออยู่ตลอดเวลา .........
เวลาที่เธอร้อนผมก็จะหากระดาษมาทำเป็นพัดแล้วก็พัดให ้เธอ
เวลาที่เธอหนาวผมก็จะถอดเสื้อหนาวของผมคลุมให้เธอ
เวลาที่เธอตากฝนผมก็จะใช้กระเป๋าผมเป็นร่มบังฝนให้เธ อโดยที่ไม่สนใจหนังสือที่อยู่ข้างใน เลยว่ามันจะเปียกแค่ไหน
หรือแม้แต่เวลาที่เธอถูกอาจารย์ทำโทษ ผมก็มักจะออกรับแทนเธอเสมอ
++ฟ้าเธอเป็นคนที่ไม่กล้าเถียงคนอื่น ผมจึงหาข้อแก้ตัวสารพัดมาช่วยเธอ
หรือถ้ามันเป็นความผิดแบบเต็มเต็ม ที่เถียงไม่ขึ้น ผมก็จะรับโทษแทนเธอ
++เธอมักจะถามผมเสมอว่าผมทำไมถึงต้องดีกับเธอขนาดนั้ น
แต่ทำไมนะถึงไม่มีสักครั้งเลยที่ผมจะกล้าเอ่ยปากบอกเ ธอว่า “ผมรักเธอ”.......................
++ผมเอาแต่กลัวกลัวว่าหากเธอรู้เธออาจจะจากผมไป....
