น้ำชาล้นจอก ไม่มีทางสอนอะไรได้ ...

น้ำชาล้นจอก ไม่มีทางสอนอะไรได้ แต่ก่อนมีบัณฑิตผู้มีความรู้สูงคนหนึ่ง เนื่องจากอยากหาความรู้ทางด้านการนั่งฌานสมาธิ จึงไปเยี่ยมคำนับพระอาจารย์ผู้ชำนาญทางฌานสมาธิ พระอาจารย์เห็นบัณฑิตมีความสนใจทางนี้ก็มีความยินดี จึงต้อนรับบัณฑิตผู้คิดว่าตนเองมีความรู้สูงด้วยน้ำชาจีน พระอาจารย์ได้รินน้ำชาใส่จอกให้บัณฑิต แม้ว่าน้ำชาจะเต็มจอกแล้ว แต่ท่านก็ยังรินใส่ไปเรื่อย จนล้นจอกแล้วก็ยังไม่มีทีที่ท่าว่าจะหยุดริน จนบัณฑิตอดรนทนไม่ไหวจึงพูดขึ้นว่า อาจารย์ครับ น้ำชาล้นจอกแล้วอย่ารินอีกเลย พระอาจารย์หัวเราะกล่าวว่า โยมเอ๋ย ฌานสมาธิเป็นวิชาที่ยากจะเข้าใจอย่างหนึ่ง ไม่เหมือนกับวิชาทางโลก ดังนั้นการจะถามฌานสมาธิ ขั้นแรกจะต้องปล่อยใจให้ว่างเปล่า อย่างเช่นโยมขณะนี้สมองเต็มไปด้วยวิชาความรู้ และความคิดเห็นของตนเอง แบบนี้จะให้อาตมาสอนอะไรได้อีกเล่า เว้นแต่ว่าโยมจะสามารถทำสมองให้ว่างเปล่าจากทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ในขณะนี้เสียก่อน มิเช่นนั้นอาตมาก็ไม่มีทางสอนอะไรให้ได้ ถึงแม้ว่าอาตมาสอนก็คงเหมือนเช่นเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ สุดท้ายก็ไม่เกิดประโยชน์ โยมลองนึกคิดดูสิ น้ำชาเต็มจอกแล้วยังสามารถจะใส่น้ำชาได้อีกไหม?

พระอาจารย์กล่าวต่อว่า "ดังนั้นขอให้โยมวันหลังค่อยมาใหม่ เมื่อถึงเวลานั้นอาตมาเชื่อว่าโยมจะได้รับความรู้ยิ่งกว่าวันนี้" บัณฑิตหัวเราะกล่าวว่า วันนี้ผมก็ได้รับความรู้ไม่น้อยแล้ว ว่าแล้วก็นมัสการลากลับไป