บทกลอนเพราะๆ

เคยหวาดกลัวกับความรักที่ผ่านมา
การเสียน้ำตา…รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดสักเพียงไหน
ปฏิเสธความหวังดี…เว้นวรรคมาหลายปีเรื่องหัวใจ
แล้วเธอวิเศษมาจากไหน?
ถึงทำให้หัวใจอ่อนไหวได้อีกครา

แม้ไม่ใช่แบบที่ชอบในตอนเริ่มต้น
แต่เธอคือใครบางคน…ที่ฟ้าเบื้องบนสั่งให้หา
เหมือนด้ายแดงสั้นลงดั่งที่คอยตลอดมา
ขอบคุณทุกช่วงเวลา….ที่เหวี่ยงเธอมา “ไขกุญแจหัวใจ”

ในที่ ที่มีแต่ ความเงียบ
ใช่ว่าจะมี ความเหงา เสมอไป
เพราะในที่ ที่มี คนมากมาย
ก็มี ความเหงา ได้ เช่นกัน

ขอบคุณ​ครับ​