มนต์เสน่ห์ของเชียงคานอยู่ที่ความสงบ เรียบง่าย สบายๆ ของกินหาง่าย ได้ปั่นจักรยานเรียบริมโขง  นั่งเม่อมองสายน้ำไหลเอื่อยๆ นั่งเพ่งมองเรือที่มาหาปลาอยู่กลางแม่น้ำ  นั่งมองฝั่งตรงข้ามประเทศลาวนี่เอง วัดฝั่งบ้านเรา วัดฝั่งบ้านเขา ไม่แตกต่าง รูปร่างคล้ายๆกัน แต่ที่ต่างกัน ต้นไม้ใหญ่ๆ อยู่ริมฝั่งเต็มไปหมด ฝั่งบ้านเรามี รีสอร์ท เกสเฮ้าส์ บ้านพักอาศัย ต้นไม้มีเท่าที่เห็น ต้นเล็กต้นน้อย ไม่มีไม้ใหญ่ให้ชื่นชม ถึงตอนนี้ เชียงคานได้มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบวิถีชีวิตไปมากเหมือนกัน คนกรุงเทพฯ(หรือนายทุน)เริ่มเยอะมากขึ้น บ้านเรือนถูกปรับเปลี่ยนเป็นอาคารไม้ไว้รองรับนักท่องเที่ยว  หน้าเทศกาลจะมีนักท่องเที่ยวมาพักผ่อนกันเยอะมาก ถนนคนเดิน ก็จะเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวทำให้เชียงคานคึกคักเลยทีเดียว  ดีค่ะกระจายรายได้สู่สังคมต่างจังหวัดกันบ้าง เราเองไม่รู้ว่าอีกกี่ปีเชียงคานจะเหลือบ้านทรงเก่าๆไว้ให้เราดู ยังไงก็แบ่ง
เวลาไปท่องเที่ยว ชาร์ตแบตให้กับตัวเองบ้างนะคะ