Lycris

ชีวิตหอหู่ ครูประชาบาล
เปรียบเรือโดยสาร
เหมือนสะพาน หนอชีวิตครู
สอนเด็กให้เรียนดี
พากเพียรให้มีความรู้
ใครบ้างที่เห็นใจครู
มาดู.ครูประชาบาล
บ้างครั้งครูว่า ก็หาว่าร้าย
ถูกสั่งให้ย้าย ย้ายไปในกันดาร
ลำบากเพียงใด
ใกล้ไกล.แสนทรมาน
ตั้งใจต้องไปเพื่องาน
ต้องการสอนเด็กดี
นี้แหละหนา เกิดมาเป็นครูสอนคน
แต่บ้างคน ข้ามตนเป็นครูเสีนนี่
ไม่บูชาแล้ว ยังกลับมาย่ำยี
ถึงศิษย์จะไม่ปราณี
แต่ครูนี้ยัง มีเมตตา
ถึงใครลบหลู่ โถครูอย่างเรา
ตื่นนอนตอนเช้า
ก็เฝ้าแต่สอนวิชา
เหน็ดเหนื่อยเพียงใด
ใก้ลไกลครูไม่เคยว่า
ขอเพียงให้มีวิชา
คือปราถณา.ของครู