รอฝน

MoNGaeW · 2011-9-2 16:36:18

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย mongaew เมื่อ 2011-9-2 16:40

ดวงฤดี...นี้หวั่น...สั่นวาบหวิว
ดั่งลมพริ้ว...ปลิวไหว...ไร้จุดหมาย
วายุเสก...เมฆเคลื่อน...เลื่อนมลาย
ลอยลับหาย...ปลายฟ้า...น้ำตาคลอ

เหมือนตัวเรา...เศร้านัก...รักสิ้นสุด
คล้ายสะดุด...ฉุดหวัง...รั้งยากหนอ
ต้องเจ็บชํ้า..ซํ้าใจ...เท่าใดพอ
หรือต้องรอ...ท้อทน...จนสิ้นใจ

เสียงฟ้าลั่น...พรั่นพรึง...คนึงหวน
ข้างกายล้วน...ชวนคิด...จิตอ่อนไหว
ก้อนเมฆา...หนาทะมึน...กลืนฟ้าไป
คล้ายสิ้นไร้...ไมตรี...มีต่อกัน

ฝนสาดซัด...พัดโครม...โถมเข้าหา
หนาวอุพา...คราจินต์...สิ้นแรงฝัน
ดาวและเดือน...เลื่อนลับ...ดับแสงพลัน
เหลือคืนวัน...อันเหงา...ร้าวระทม

ทั้งชีวิต..ผิดหวัง...และพลั้งพลาด
หากหมายมาด...คาดไว้...ไยขื่นขม
หวังอันไหน...ไขว่คว้า...มาแค่ตรม
ทุกสิ่งล่ม...จมทุกข์..ซุกในทรวง

แต่งบทกลอน...ป้อนมา...ภาษาเศร้า
พร้อมคลุกเคล้า...เหงาผ่าน...นานหลายช่วง
แค่ระบาย...หมายกลบ...ลบเรื่องลวง
อยากหลุดห้วง...เหวใจ...ไม่งอแง

แดงคนดี