แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย mongaew เมื่อ 2011-9-14 10:28
รักเอย...เคยฉ่ำชื่น...ใจของฉัน
พอนานวัน...รักก็พลัน...แหนงหน่ายหนี
รักเท่าไร...ที่จะได้...ความพอดี
รักที่มี...ให้ทั้งใจ...ใยลืมลง
กาลเวลา..พัดผ่าน..มรสุม
ใจร้อนรุ่ม..หายไป..ไม่ไหลหลง
ได้เดินหน้า..ค้นหา..ความจำนง
ใจที่ปลง..ปลดทุกข์..มีสุขเอย
ฐานิตา..14 กันยา 54
|